„na chorych będą kłaść ręce, a ci odzyskają zdrowie.”
Zgodnie z nakazem Chrystusowym sami doświadczając uzdrowienia modlimy się
za innych, aby i oni mogli tego doświadczyć. Jezus umarł za nasze grzechy, a w
księdze Izajasza (Iz 53, 5) czytamy, że w Jego ranach jest nasze uzdrowienie. Chrystus
jest żywy i uzdrawia także dzisiaj.
„w moim imieniu będą wypędzać demony”
Jedną z bardziej zaniedbanych posług w Kościele jest modlitwa o uwolnienie. W pierwszych wiekach Kościoła zaraz po ochrzczeniu bracia i siostry modlili się o pełne uwolnienie przez około 7 dni. Mamy dzisiaj błędne myślenie, że jeżeli ktoś posiada Ducha Świętego to nie może być zniewolony. Nasze doświadczenie mówi zupełnie co innego. „Ku wolności wyswobodził nas Chrystus.”
„A chciałbym, żebyście wszyscy mówili językami, bardziej jednak, abyście prorokowali” 1 Kor 14; 5
Bóg będąc z Adamem i Ewą w ogrodzie Eden rozmawiał ze swoimi dziećmi. Mojżesz
rozmawiał z Panem twarzą w twarz. Mimo, że sposób prorokowania się zmienił od
momentu śmierci Chrystusa to Bóg nadal do nas mówi. Dzielimy się tym co do nas
mówi Bóg z innymi, aby budować, zachęcać i pocieszać.
„Wszystko badajcie, a trzymajcie się tego, co dobre. Od wszelkiego pozoru zła powstrzymujcie się.”
Bóg zostawił nam Słowo, abyśmy żyli zgodnie z Jego standardami. Mimo, tego że nie jesteśmy obdarowani charyzmatem nauczycielskim Bóg zachęca nas aby tworzyć uczniów. Dlatego dzielimy się naszym objawieniem na temat Słowa, aby wspólnie z innymi wzrastać.